فصل هفدهم:
این فصل مراسم بریدن مو و گرفتن ناخن را بیان می دارد و اینکه ناخن و مو های چیده شده را باید در محل خاصی قرار دهد.
فصل هجدهم:
فرد روحانی در مراسم دینی چه وظایفی دارد و بیان می دارد پیشوایانی که پیش
از فراگرفتن اوستاهای بایسته و روش صحیح انجام فرایض دینی به برگزاری مراسم
می پردازند، فریبکارند. بند پانزدهم اهمیت پرورش خروس در خانه برای آگاه
شدن از اوقات شب و روز و ساعتهای معین برای فرایض دینی و دنیوی را می
نماید. بند چهل مربوط به گناه ادرار کردن بصورت ایستاده می باشد و بند چهل و
شش غسل احتلام (جنابت) و بند پنجاه و چهار گناه سدره پوش نشدن فرد زرتشتی
بعد از رسیدن به سن پانزده سالگی است. بند شصت و دو گناه ازدواج با غیر
همکیش و فرد غیر زرتشتی را بیان می کند. و بند شصت و شش گناه هم خوابگی با
زن دشتان را تعیین میکند.
فصل نوزدهم:
ماجرای جنگ زرتشت با اهریمن و دیو ها در این فصل آمده است و راه پیروزی زرتشت را کلام ایزدی می نامد.
فصل بیستم:
طبیب و راه مبارزه او با بیماری بیان می کند ، و استفاده ای که از گیاه برای درمان دردها است.
در بند سه انواع بیماری بقرار زیر نام برده میشود :
1- تفنو . تب . 2- سارنه . سردرد . 3- سارس تپه . تب نوبه . مالاریا .
4- اژی واکه . مارگزیدگی . 5- استه ایریه . استخوان درد . روماتیسم و
سیاتیک . 6- مهرکه . مرگش . طاعون . 7- داژو . سوختگی . 8- پیسه . پیسی
. برص . جرب . 9- پامن . کچلی . گری . 10- وزمنواسته .
و این مطلب را که کلام ایزدی برای رفع بیماری ها هست را چندین مرتبه تکرار می کند ، همانطور که در فصل های قبل هم بیان کرده بود.
فصل بیست و یک:
گاو و ابر و باد را مورد ستایش قرار می دهد و نیایش و درود پروردگار چون
زمین و آب و باد و باران و شفق و شام و دریا و ستارگان و خورشید میباشد.
بند پنج خطاب به مردان و زنان است که هنگام طلوع خورشید بپاخیزند و خانه
خود را پاک و پاکیزه کنند و به کار روزانه و وظایف ممکن خود بپردازند تا
سالم و تندرست و نیرومند شوند و صاحب فرزندان خوب بسیار گردند و در پایان
بهشت را بدین وسیله برای خود فراهم سازند.
فصل بیست و دو:
در آخرین فصل مکالمه اهورا مزدا با کلام ایزدی را بیان می دارد.
در این فصل مانند فصل اول عقیده ثنویت و زروانیگری نویسندگان وندیداد بخوبی
نمایان است و هورمزد و اهریمن که از عقاید اصولی پیروان آن دین بود بخوبی
آشکار میشود و روشن میگردد که پیش از ظهور اشوزرتشت آن عقیده برجا بود و تا
اواخر سلسله ساسانی باقی ماند.
ادامه مباحث ایشان ان شاالله در جلسه بعد مطرح می شود .